W naszej pracy wychowawczo-dydaktycznej szczególny nacisk kładziemy na stwarzanie wszystkim dzieciom sprzyjających warunków rozwoju, a więc:

• zaspakajanie indywidualnych potrzeb dziecka,
• nabywanie wiedzy i nowych umiejętności,
• rozwijanie zainteresowań, umiejętności współpracy i współdziałania.

W przedszkolu naczelną metodą stosowaną we wszystkich formach pracy z dzieckiem jest organizowanie wielostronnego działania. Wyraża się ono poprzez samodzielne doświadczanie, poszukiwanie, zadania stawiane dzieciom do wykonania, ćwiczenia utrwalające, pobudzające dziecko do powtarzania wcześniej nabytych umiejętności.

Poza tym stosowane są metody poglądowe i słowne, pełniące rolę drugorzędną. Wyróżnione metody zwykle są skorelowane ze sobą i odpowiadają czterem sposobom uczenia się: przez przyswajanie, odkrywanie, przeżywanie i działanie.

Przedszkole od wielu lat prowadzi w szerokim zakresie różnorodne metody pracy z dziećmi, m. in.:

• „Pedagogika zabawy”  jest zbiorem metod aktywizujących, zawierających w sobie elementy zabawy i nauki,
• Metoda ruchu twórczego m. in. C. Orffa i R. Labana, opowieść ruchową J.G. Thulina, jogę dla dzieci,
• Pedagogikę alternatywną opartą na założeniach F. Froebla - umożliwia dziecku samodzielne doswiadczanie, które prowadzi do zdobycia wiedzy, kształtuje kreatywność, współpracę z innyi i poczucie sprawstwa. W pracy często wykorzystuje się specjalne klocki "freblowskie dary",
• Metodę nauki czytania wg "Odimiennej nauki czytania" I. Majchrzak,
• Metodę P. Dennisona ukierunkowaną na ćwiczenie obu półkul mózgowych, oparta przede wszytskim na ruchach naprzemiennych,
• Metode nauki matematyki wg E. Gruszczyk-Kolczyńskiej - rozwijająca logiczne myślenie, rozwiązywanie problemów i wnioskowanie,
• Ruch rozwijający W. Sherborne - podstawowe założenie metody to rozwijanie aktywności ruchowej i pokonywanie lęków, rozwijanie u dziecka poczucia własnej wartości, pewności siebie, bezpieczeństwa i odpowiedzialności,
• Porany Krąg, czyli stymulacja polisensoryczna wg pór roku,
• Programy Aktywności "Świadomość ciała, kontakt i komunikacja" - M. Knill i Ch. Knill, przeznaczone dla dzieci o różnym poziomie rozwoju intelektualnegi i z różnymi rodzajami niepełnosprawności fizycznej. Celem terapii jest rozwijanie świadomości ciała, wzrost dziecięcej aktywności, nawiązywanie dobrego kontaktu z dzieckiem, przełamywanie barier komunikacji,
• "Dotyk i komunikacja" Ch. Knill - przeznaczony dla dzieci, które niezależnie od przyczyny nie nawiązują kontaktu z najbliższym otoczeniem,
• Elementy metody "Affolter" - w ujęciu tej metody podstawowym zadaniem nauczyciela jest zapewnienie dziecku lepszych informacji czuciowych, dzięki którym dziecko zdobywa doświadczenia interakcyjne,
• Zajęcia sensoryczne, relaksacyjne, elementy muzykoterapii, arteterapii, których celem jest dostarczenie przyjemności, odprężenia, wyzwalanie kreatywności i zaspokajanie potrzeb,
• zajęcia dogoterapii i alpakoterapii,
• różnorodne programy edukacyjne i innowacje pedagogicznr realizowane z uwzględnieniem potrzeb i zainteresowań dzieci.    

Rozwój dzieci z niepełnosprawnością wspomagany jest poprzez specjalistów:

• psychologa,
• logopedów,
• fizjoterapeutę,
• oligofrenopedagogów, terapeutów osób z autyzmem i zespołem Aspegera, surdopedagoga i tyflopedagoga.

Praca wychowawczo-dydaktyczna prowadzona jest w przedszkolu poprzez uczestnictwo wszystkich dzieci w zajęciach grupowych, zespołowych oraz poprzez zajęcia indywidualne i terapeutyczne.

Formy pracy stosowane w przedszkolu są następujące:

• zabawa – dowolna, tematyczna, inspirowana,
• prace dowolne i użyteczne – dyżury, czynności porządkowe,
• czynności samoobsługowe,
• spacery, wycieczki i uroczystości,
• zajęcia planowane i prowadzone przez nauczycielkę z całą grupą, w zespole, indywidualnie,
• rewalidacja i zajęcia w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Najważniejszą i dominującą formą realizacji zadań jest zabawa wynikająca z naturalnej potrzeby samorzutnego i samodzielnego działania.  Dostarcza dziecku nie tylko przyjemności, ale również dzięki niej dziecko uczy się, realizując swoje potrzeby i zainteresowania. Zabawa ma także ogromne wartości terapeutyczne, które staramy się wykorzystywać w pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami. Poprzez zabawę dzieci mogą poznawać i odkrywać świat, poznawać siebie i innych, uczyć się, doświadczać, przeżywać i odczuwać. Zabawa, jako aktywne działanie, daje dzieciom radość ze wspólnego odkrywania i próbowania, wiedzę, umiejętności, możliwości wyrażania emocji, własnych doświadczeń, możliwość komunikowania się na różnych poziomach i budowania relacji społecznych. Zabawa jest też punktem wyjścia do zdobywania wiedzy i umiejętności z zakresu czytania, pisania, pojęć matematycznych i przyrodniczych, potrzebnych do osiągnięcia sukcesu na kolejnym etapie edukacyjnym.