W naszej pracy wychowawczo-dydaktycznej szczególny nacisk kładziemy na stwarzanie wszystkim dzieciom sprzyjających warunków rozwoju, a więc:

• zaspakajanie indywidualnych potrzeb dziecka,
• rozwijanie zainteresowań, umiejętności współpracy i współdziałania.

W przedszkolu naczelną metodą stosowaną we wszystkich formach pracy z dzieckiem jest organizowanie wielostronnego działania. Wyraża się ono poprzez samodzielne doświadczanie, poszukiwanie, zadania stawiane dzieciom do wykonania, ćwiczenia utrwalające, pobudzające dziecko do powtarzania wcześniej nabytych umiejętności.

Poza tym stosowane są metody poglądowe i słowne, pełniące rolę drugorzędną. Wyróżnione metody zwykle są skorelowane ze sobą i odpowiadają czterem sposobom uczenia się: przez przyswajanie, odkrywanie, przeżywanie i działanie.

Przedszkole od wielu lat prowadzi w szerokim zakresie nowoczesne metody pracy pedagogicznej z dziećmi, m.in.:

• „Pedagogika zabawy” metoda zaproponowana przez Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA. Jest zbiorem metod aktywizujących, zawierających w sobie elementy zabawy i nauki,
• „Sojusz metod” wg Ewy Arciszewskiej pomagający dzieciom w szybszym, a przede wszystkim bezstresowym opanowaniu czytania i pisania, począwszy od grupy 3-latków.

Praca z dziećmi z niepełnosprawnościami jest trudna i odpowiedzialna dlatego staramy się korzystać  z wielu koncepcji i technik nauczania. Są to między innymi:

• ruch rozwijający Weroniki Sherborne – podstawowe założenia metody to rozwijanie aktywności ruchowej i pokonywanie lęków, rozwijanie u dziecka poczucia własnej wartości, pewności siebie, bezpieczeństwa, odpowiedzialności,
• „Poranny Krąg”- stymulacja polisensoryczna wg pór roku,
• „Programy Aktywności. Świadomość Ciała , Kontakt i komunikacja”-M.Knill i Ch. Knill, przeznaczone dla dzieci o różnym poziomie rozwoju intelektualnego i z różnymi rodzajami niesprawności fizycznej. Celem terapii jest rozwijanie świadomości ciała, wzrost dziecięcej aktywności, nawiązywanie dobrego kontaktu z dzieckiem, przełamywanie barier komunikacji,
• „Dotyk i komunikacja” Ch. Knill przeznaczony dla dzieci, które niezależnie od przyczyny nie nawiązują kontaktu z najbliższym otoczeniem,
• terapia behawioralna – program skierowany do dzieci autystycznych,
• O. Ivara Lovaasa ”Nauczanie dzieci niepełnosprawnych umysłowo”- program przeznaczony dla dzieci z zaburzeniami zachowania, autyzmem ,upośledzeniem umysłowym, uszkodzeniami mózgu,
• Elementy metody „Affolter”- w ujęciu tej metody podstawowym zadaniem nauczyciela  jest zapewnienie dziecku lepszych informacji czuciowych, dzięki którym dziecko zdobywa doświadczenie interakcyjne,
• Muzykoterapia i relaksacja – celem programu jest dostarczenie przyjemności i radości podczas kontaktu z muzyką , kształcenie wrażliwości i wyobraźni muzycznej,
• dogoterapia - zajęcia odbywają się jeden raz w miesiącu.              

Rozwój dzieci z niepełnosprawnością wspomagany jest poprzez:

• pracę z psychologiem,
• pracę z logopedą,
• pracę z fizjoterapeutą,
• indywidualną pracę z nauczycielem oligofrenopedagogiem, terapeutą osób z autyzmem i zespołem Aspergera, której celem jest przezwyciężanie trudności i kompensowanie braków (rozłożenia czynności złożonej na najprostsze elementy, wielokrotne powtarzanie przyswojonych wiadomości i umiejętności, usprawnianie manualne i polisensoryczne).

Praca wychowawczo-dydaktyczna prowadzona jest w przedszkolu poprzez uczestnictwo wszystkich dzieci w zajęciach grupowych, zespołowych oraz poprzez zajęcia indywidualne stymulujące lub terapeutyczno-reedukujące.

Formy pracy stosowane w przedszkolu są następujące:

• zabawa – dowolna, tematyczna, inspirowana,
• prace dowolne i użyteczne – dyżury, czynności porządkowe,
• czynności samoobsługowe,
• spacery, wycieczki i uroczystości,
• zajęcia planowane i prowadzone przez nauczycielkę z całą grupą, w zespole, indywidualnie,
• rewalidacja indywidualna.

Najważniejszą i dominującą formą realizacji zadań jest zabawa wynikająca z naturalnej potrzeby samorzutnego i samodzielnego działania. Zabawa dostarcza dziecku nie tylko przyjemności, ale również dzięki niej dziecko uczy się, realizując swoje potrzeby i zainteresowania. Zabawa ma także ogromne wartości terapeutyczne, które staramy się wykorzystywać w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. Poprzez zabawę dzieci mogą poznawać i odkrywać świat, poznawać siebie i innych, uczyć się, doświadczać, przeżywać i odczuwać. Zabawa, jako aktywne działanie, daje dzieciom radość ze wspólnego odkrywania i próbowania, wiedzę, umiejętności, możliwości wyrażania emocji, własnych doświadczeń, możliwość komunikowania się na różnych poziomach, współdziałania w grupie, wzajemne wsparcie, co wykorzystujemy w pracy z dziećmi i ich rodzicami.