Istota integracji społecznej dzieci z niepełnosprawnościami zawiera się w tworzeniu dla tych dzieci warunków, by mogły pomyślnie rozwijać się, bawić i uczyć z dziećmi zdrowymi.

Celem naszej działalności wychowawczej i edukacyjnej jest prowadzenie mądrej i odpowiedzialnej integracji. Oznacza to stworzenie dzieciom z niepełnosprawnością takich warunków, aby mogły z uwagi na indywidualne potrzeby edukacyjne wynikające z ograniczeń w zakresie sprawności fizycznej, intelektualnej, narządów zmysłów lub choroby, uczestniczyć w zajęciach oddziałów specjalnych lub integracyjnych. 

Integracja dzieci z niepełnosprawnością na terenie naszej placówki polega na włączaniu ich w życie przedszkola.

Dzieci z oddziału integracyjnego mają stworzone optymalne warunki, aby włączyć się w grupę rówieśniczą na zasadzie równości praw i obowiązków.

W procesie wychowania i nauczania realizowane są ogólnie obowiązujące podstawy programowe dla dzieci w wieku przedszkolnym, przy uwzględnieniu indywidualnych potrzeb i możliwości dzieci. Wspólnie dla wszystkich dzieci organizowane są identyczne sytuacje wychowawcze. Jednak gdy ze względu na swoiste trudności dziecka z niepełnosprawnością zachodzi taka potrzeba, to wówczas wprowadzamy specjalne metody i środki.

Edukacja dzieci z oddziałów specjalnych polega na integralnej realizacji funkcji wychowawczej, dydaktycznej i opiekuńczej przedszkola z uwzględnieniem specyficznych form i metod pracy. Ważne jest indywidualne podejście do każdego dziecka, zapewnienie mu warunków, aby mogło w pełni realizować indywidualny program uwzględniający jego umiejętności, zdolności, możliwości i potrzeby. W ten sposób może ono osiągnąć sukces.

Wspólne przebywanie dzieci zdrowych i z niepełnosprawnością w jednej placówce stwarza różnorodność sytuacji stymulujących zarówno jednych jak i drugich:

• chroni dzieci niepełnosprawne przed izolacją,
• daje szansę poznania siebie,
• umożliwia rozwój samodzielności życiowej oraz szeroko rozumianej stymulacji poznawczej, fizycznej, społeczno – emocjonalnej.

Dzieci zdrowe dostarczają prawidłowych wzorców ruchowych, zachowania, mowy -  a więc odgrywają ogromną rolę wspomagającą w stymulowaniu rozwoju dzieci z niepełnosprawnościami.

Natomiast dla nich samych jest to okazja, aby w naturalny i niewymuszony sposób nauczyć się właściwego stosunku do rówieśników z niepełnosprawnością. Kontakty z nimi: 

• uczą tolerancji, wrażliwości, otwartości,
• uczą głębokiej akceptacji  dla trudności innych ludzi, szacunku dla choroby i słabości,
• rozbudzają świadomość, że wszyscy ludzie mają równe prawa choć mają różne możliwości.